Seals

Ook op deze zondagochtend 16 oktober gaat het melken door. Na het ontbijt rijden we door het dorp naar de kerk. Het staat positief bekend als The Dutch Church. Een mooi kerkgebouw; maar daar gaat het niet om. Het gaat om de Bijbel. Dominee Vergunst is afgelopen week naar Amerika teruggaan waardoor een ouderling een preek hoopt voor te lezen. Het is een gemeente van ongeveer 180 leden. Uiteraard is het een Engelstalige dienst. De Nederlandse invloed is hier te merken omdat er veel immigranten en nakomelingen van hen wonen. De nieuwe generatie voelt zich echter dik meer Nieuw-Zeelander dan een Hollander. Er zijn veelal boeren of bedrijfjes. In mijn korte verblijf in deze gemeente zal ik hen iets beter leren kennen en zullen we meemaken dat het een gastvrije gemeente is. Misschien komt dat door de cultuur. Alles is hier gemoedelijker, relaxter en eenvoudiger dan het Nederlandse kikkerlandje. Echter, het zijn hier harde werkers die goed voor hun (boeren)bedrijf zorgen. Al behoort deze gemeenschap tot de Gereformeerde Gemeente, ze hebben wel hun eigen kleine draai gegeven aan de invulling van de kerkdiensten. En dat mag ook, het lijkt me ook goed. Dit is tenslotte geen Nederland, zit met de lokale bevolking en cultuur en mensen uit diverse Nederlandse kerkverbanden zijn afkomstig. Ze hebben elkaar hard nodig. We zingen psalters, bidden, en luisteren naar de ouderling wanneer hij een preek leest. Er zijn 3 ouderlingen en 2 diakenen. Een van de ouderlingen mag zijn gaven op bijzondere wijze gebruiken door alle catechismus preken van dominee Hofman sr. te vertalen. Tevens leert hij de preken voor zondags uit zijn hoofd om deze niet voor te lezen maar te vertellen. Na de dienst nodigt Aletta een jong stel op huwelijksreis uit, om koffie te komen drinken. Lekker buiten op de veranda. Otto en Lia, de van zus Aletta komen om de zondag hier een bakje koffie doen omdat de oudste jongens naar catechisatie gaan. Dit is aansluitend de kerkdienst. Halverwege de middag eten we warm, helpen nog even op de boerderij, rusten wat en na het brood vertrekken we opnieuw naar de kerk. Uit het gebed wat Christus ons heeft nagelaten denken we met behulp van de catechismus over het vergeven van de zonden. Dit kan niet buiten Jezus om. Beseffen we wel welk een schuld we hebben tegenover God?
Maandagochtend heb ik weer meegeholpen met het melken. De kalfjes staan verdeeld over 4 locaties en ik mag ze weer melk brengen. Even om een hoekje kijken hoe het gaat bij de allerkleinsten. Ach, een leeft niet meer. Soms worden ze zwak en door middel van energie drank en medicijnen knappen ze vaak op. Echter, heel soms kan het overkomen dat ze het niet overleven. Jammer. Er gebeuren anders ook mooie dingen op de farm! Zo mocht ik zien hoe een dag na aankomst een mooi kalfje geboren werd. Prachtig om het mee te maken. Mazzel, het was de laatste van de kudde. Die middag worden alle koeien geverfd. Door ze aan de bovenkant bij de heupen een mooie blauwe kleur te geven, is het makkelijk te herkennen wanneer er een eisprong aankomt. Doordat de hormonen bij deze koeien dan flink te keer gaan en ze bij andere tochtige koeien op de rug springen, schuurt de blauwe verf zich eraf en dan deze laatste koeien worden apart genomen. Met een gemiddelde eisprong van 23 dagen zou je theoretisch 10 koeien per dag apart moeten nemen. Vandaag zijn het er niet zo veel. Bij stuk of 5 probeert Dirk middels een rietje cellen de koe te laten bevruchten. Timing is belangrijk en de verf helpt dus daarbij. Niet bij alle koeien werkt het kunstmatig bevruchten en na 5 weken zullen de bulls gaan helpen. Het insemineren is een van de belangrijke onderdelen op de farms. De wens is dat alle koeien een kalf zullen krijgen. Enkele weken voor het kalven worden de koeien droog gezet wat betekent dat er niet wordt gemolken. In de winter hier (seizoenen zijn omgekeerd) krijgen de koeien de kalfjes, zo vanaf eind juli t/m begin oktober. In Nederland blijft men vaker doormelken en worden het gehele jaar door kalveren geboren. Tja, jullie boerenkennis wordt zo net als bij mij op een stuk hoger niveau gebracht :-) Deze avond nemen Dirk en Aletta me mee naar Mount Dick, een uitkijkpunt op de heuvels achter de boerderij. Een enorm mooi uitzicht op het vallei waar Carterton in is gelegen. En wat een koude en harde wind dat daar staat! De zon met haar avondrood is een mooi plaatje boven het dal. Dank jullie wel!
Dinsdag help ik weer op de boerderij. Wanneer we weer binnen zijn zoek ik naar mogelijkheden om nog enkele dagen weg te kunnen. Het Noordereiland is super mooi volgens diverse lokale bewoners. Wel ja, laat ik eens dan gaan kijken wat de mogelijkheden zijn. Waarom niet? Met een goedkope relocation naar Roterua lijkt me dan ook prachtig en vanaf Auckland voor slechts 25 terug vliegen. Tja, dat was sinds mijn aankomst achteraf gezien veel te veel de smartphone checken om goedkope relocations zoeken. Jona, tevreden zijn. Weet je wel? In Holland had ik bewust gekozen om 4 weken in deze omgeving te verblijven. Dankbaar zijn? Ja, ik besluit om mijn zoektocht te staken en bij mijn al eerder genomen besluit te blijven. Deze beslissing brengt mij direct de meeste rust mee. Net als Australië ga ik ook hier dik genieten! Smiddags wordt ik voor een uurtje in het dorp gedropt. Opvallend veel tweedehands winkels. En nog duur ook. Wat dat betreft zijn de Nederlandse een stuk schoner en netter. Carterton is niet groot. Wel leuk om zo even door de straten te lopen. Savonds zijn we thuis. Woensdagochtend melken we, hebben als lunch pannenkoeken (werd in Nederland tenslotte ook gegeten door een broer :-) en smiddags pakken we de groentetuin aan door plantjes te poten. Deze avond ben ik alleen. Na de nachtrust staan we op en helpen we weer met melken en kalfjes voeren. Die ochtend is een koe blijven liggen en halverwege de ochtend rijden we met de tractor naar haar toe. Ze heeft net niet genoeg energie om zelf op te gaan staan en haar zullen we even helpen. Een heupklem om haar heupen en met de tractor takelen we haar omhoog. Na het middageten wordt een groep jonge vaarsen opgehaald voor transport. Ze zullen op dieet moeten om zo voorbereid te worden voor een transport per boot voor China. Helm op ik rijd weer met de quad achter Dirk aan. Aan de rand van de farm ruimen we flinke afgewaaide takken op door ze klein te zagen en te bundelen. De grote stapels worden naar een verzamellocatie gebracht om daar te worden verbrand. Redelijk standaard. Het dode kalfje ligt er echter ook onder. De dikke takken zijn voor de houtkachel. Lekker warm! Is soms wel nodig. Nogal wisselvallig weer in dit tijd van het jaar. Ehm volgens mij was ik donderdagavond ook gewoon thuis. Vrijdag dan. Een grote groep kalfjes werd door de buren opgehaald. Nou, even nog de kalfjes voeren. Vooral deze jongste groep zijn nog grappig om te knuffelen en te dollen. Ook nog niet zo schrikachtig. We moeten opschieten. Dirk wil graag naar de wekelijkse sale in Carterton. Nee joh, lache! Zo'n typische boeren veiling. Diverse kalveren, koeien, stieren, schapen en varkens worden aangeboden. Zo'n 40 boeren komen binnen, lopen rondjes, ontmoeten elkaar en wachten tot de veiling van start gaat. Echt boeren ook hè: laarzen, korte broek en dikke trui met muts. Vind je het gek dat ik even moest grinniken :-) Half 12 wordt er rond de hokken verzameld en worden de kalfjes geveild. Tja, dat ik er ook een bijna had kwam enkel doordat ik een simpele foto wilde maken :-) Op het kleinste hoofdknik en beweging wordt al gereageerd. Zo tussen het praten door doen ze maar ff bieden die boeren. Heus, scherpe ogen hebben die lui. 45, 45, 45, 45 dollars, 45 45 45, 50, 60 dollars bam! Huppa, weer eentje verkocht. De koeien en stieren worden als laatsten verkocht in de ring. Dan verschijnen de grotere bedragen. Dit weekend is ook het neefje Wijnand van Dirk en Aletta aanwezig. Hij heeft een extra weekenddienst met melken bij zijn baas. Om half 8 wordt ik opgehaald door Ben en Anne-Marie. Met elkaar rijden we naar een sportzaal in Masterton en met 25 jongeren vanuit de kerk hebben we een leuke sportieve avond! 3 teams waarbij we toernooien spelen in vollybal, voetbal en basketbal. En wat heeft iemand een lekkere cake gemaakt! Hm, kijken of we het recept een keer kunnen bemachtigen. Ik wordt thuisgebracht en snel slapen. Want deze zaterdag 22 oktober staat er een gave activiteit gepland! Deze dag hoopt Max te komen, de jongen die Dirk en Aletta een keer in de week opvangen. Na het ontbijt en het bouwen met Lego gaan we met het Dirk en Aletta en Max naar het zuidelijkste punt van het Noordereiland. Een prachtige rit door de groene heuvels, veel schapen en een blauwe oceaan. Wauw! Die zeehonden kan je zomaar aaien! Ik doe het niet hoor :-) Geweldig om tussen hen en de rotsen door te lopen! Max houd van uitdaging en als drie mannen klimmen we hogerop de rotsen. Hiervandaan heb je een groter overzicht en kan je nog meer zeehonden zien jagen en spelen in het water. Brullen kunnen ze wel. We worden geroepen om naar beneden te komen voor het picknick. Beter uitzicht kunnen we ons niet bedenken. Haha we worden gewaarschuwd. Schijnt dat er een dicht achter ons op de rots ligt. Het zelfgebakken brood houden we toch voor onszelf. Via de trap bereiken we de vuurtoren. Een echte met wit en rode kleuren. Het uitzicht is als een kopie uit een vakantiegids. Schitterend! Dirk en Aletta vertellen graag over hun omgeving. Op de terugweg stoppen we in een klein vissersdorpje. Regelmatig wordt er op schelpen gedoken. Glitter en glimmend blinken de binnenkanten je tegemoet.. Met een omweg en een toeristische route vallen we thuis snel in slaap.