Veilig
26 november 2016 - Mount Cook National Park, Nieuw-Zeeland
Die maandagochtend 14 november is het droog. Even appen, laten weten dat ik in orde ben en ontbijten. Balen voor Ally, opnieuw had zij geprobeerd een Ice climbing te boeken maar opnieuw is alles gecanceld. Onweer op komst. Niettemin, ze stelt voor om de grote track te doen bij de Franz Josef gletsjer. Een route van 5 uur vanaf het startpunt, uurtje lopen vooraf. Het is inmiddels al zachtjes begonnen met regenen. Maar kom nou, de hele dag in het hostel is niks. En daar gingen we. Kijk, dat zijn nog eens mooie momenten dat je heel spontaan een lift krijgt aangeboden onderweg. De route is er een voor de meer ervaren wandelaars. Modderig, glad, met name de stenen die nog gladder werden gedurende de dag. En laat nou juist een groot deel van de track over keien gaan. En over de paden waar water de bergen kan verlaten. Een mooie route omhoog naar het uitkijkpunt met zicht over de gletsjer. Super cool uitzicht wanneer je over de langste swingbridge van ruim honderd meter loopt te slingeren. De regen die voor een uur was gaan liggen is in volle buien uitgebroken. Stug zetten we onze klim door. Ervaren is de Canadese Ally wel, iedere week gaat zij wandelen in de omgeving van Vancouver. We zeggen niets tegen elkaar. Concentratie is een stuk belangrijker. En wanneer we bijna op de top zijn merk ik dat Ally liever niet meer verder wil. Ik mag verder gaan maar die gedachten wijs ik af. In deze omstandigheden gaan we niet uit elkaar. We zien sowieso al geen andere wandelaars meer. We gaan samen terug. En dacht ik dat de heenweg pittig was met het klimmen, de terugweg is niet makkelijker. We hebben een doel, halverwege is een hut, de enige schuilplaats waar we willen lunchen. Blij komen we daar aan. Met een brood, pot pasta en een pot jam en mn mes heb ik een prima maaltijd. Maar de kou slaat flink toe hoe langer we hier zijn. En de regen gaat nog harder. Boem! Onweer dus. En als we naar elkaar kijken lachen we even. Waar zijn we nu weer aan begonnen. Nou, gezien de situatie is een zacht gebed meer dan nodig voor een veilige afloop. We moeten gaan. En opzich, je moet er even door dit punt weer heen, ben je eenmaal aan het lopen dan merk je weinig de omstandigheden moet ik bekennen. We kunnen niet anders, volle concentratie. De paden met de kleine waterstroompjes zijn paden met grote waterstromen geworden. Waar we eerst nog gemakkelijk konden lopen is het nu enkel natte schoenen. Meerdere keren glijden we uit, soms zitten we op de grond, maar kunnen ons nog redelijk goed opvangen om breuken en viezigheid te voorkomen. De paden zijn niet te smal en de boompjes houden ons anders wel tegen. Nee, alles met elkaar is dit heus niet het ergste. Daar zit ik echt niet over in. Wij schrikken namelijk wel van de waterval. Onze enige route is er dwars doorheen. Een weg terug is er niet. We moeten. De lange regenval eist haar tol. De stenen die we op de heenweg nog konden zien waren dit keer verborgen onder de waterstromen. Vaag zichtbaar. Dit moment vergeet ik lang niet.
Nog natter kwamen we over.
Veilig...
O zo dankbaar...
Ben niet te snel bang aangelegd, maar deze omstandigheden was een track waar mariniers van kunnen smullen. We zetten door, nog een waterval moeten wij over en deze keer hebben onze voeten iets meer houvast en voel ik me niet wegglijden. Super blij vervolgen we onze route door het regenwoud wanneer we op de autoweg aankomen. Zullen we? Ja hoor, de derde auto geeft ons een lift wanneer de duim omhoog gaat. Heerlijk ontspannend is de warme douche. Alle kledinglagen zijn kletsnat. Dat werd deze avond de kleding wassen.
Na 4 nachten Franz Josef ging ik dinsdagochtend verder reizen met Straytravel. Eerst naar Lake Matheson waar de bergen mooi weerspiegelen in het meer. Een van de meest gefotografeerde plekjes op dit eiland. Te druk ook. Een indrukwekkende route langs bergen en meren. Ja nu ga ik Dirk en Aletta begrijpen dat Nieuw-Zeeland boven Australië staat (hoewel ik ze lekker niet gewonnen geef omdat ik zelf geen keuze kan maken :-) ) De bestemming is Wanaka. Een groot dorp aan een meer. Uitladen, inchecken bij hostel, naar de supermarkt voor brood en een wandeling maken door het centrum en omgeving. Wat was dat cool bij het water. Ik was niet alleen: heb tientallen musjes uit mijn hand laten mee eten. Wauw!
De volgende ochtend er vroeg uit. De omgeving is prachtig en tot half tien hebben we de tijd. Het regent. Na maandag ga ik me nu niet opnieuw nat maken. De kleine route die ik maak is naar een schuilplaats onder een grote boom. Daar luister ik een preek. Half tien vertrekt de bus naar puzzleworld. In ditzelfde dorp gelegen, is het een soort van attractie. Buiten een doolhof, binnen diverse spellen en breinbrekers. Tekeningen van Esscher en andere tekeningen, schilderijen en spellen met optische illusies worden getoond. Een kamer die schuin loopt waardoor het lijkt alsof je groter of kleiner wordt, ed.. Was grappig met elkaar. Bussie in, en rijden naar Queenstown. Onderweg valt weer je mond open van verbazing, zo mooi, maar bus rijd gewoon door. Nou ja, het is ook een combinatie van stoppen bij een activiteit, uitkijkpunten en voor lunches. Deze keer houden we de lunch in de Betuwe van het Zuidereiland. Dagelijks werken in deze omgeving 300 fruittelers en medewerkers. Een grote schuur waar ik kiwi's koop, meer fruit en een ijsje van echte kersen en ter plekke gemixt met Hokey Pokey ijs (traditioneel NZ product; roomijs met stukjes honing). In de buurt van Queenstown wordt de mogelijkheid aangeboden om te bungee jumpen. Vanaf een oude brug naar beneden naar een strakblauwe rivier. Met de mogelijkheid om net kopje onder te gaan. Binnen een halve minuut voor een paar honderd dollar. Niks voor mij deze fun. Queenstown ingereden en bij het hostel de bagage gedropt. Lekker door de straten gelopen maar het is wel dik toeristische hier. Schijnt dat er dagelijks 50 bussen zijn. Allerlei culturen waaronder zoals vaak Chinezen, maar deze keer ook uit India. En dat hebben we maar gedaan. Eten bij een Indisch eettentje. Degene die eenvoudig ogen en klein zijn in oppervlakte hebben voor een backpacker leuke prijzen. De shops zijn savonds nog laat open en met het 22 graden is het echt aangenaam. Aangezien in Franz Josef langzaam wifi was kopen we nu in het hostel wifi. Laat het buiten bij de deur gratis ze zijn en veel sneller aangezien er een telefooncel staat van Spark. Even weer bellen met ouders.
Donderdag de 17e november plaats ik foto's online. We zijn weer bij. Merk het heus wel als ik achterblijf: komen er gezellig meerdere reacties uit Nederland. Smiddags klim ik de berg op en geniet van het uitzicht over de andere bergen en de stad met haar meer. Woorden kunnen lang niet alles ervaren hoe het was. Het is een kleine route omdat het zachtjes regent. Bovenaan is een gondeltraject weer tot beneden. Na de regenboog te hebben gezien keren we ons om. Terug via het modderig traject in de bossen naar de stad. De vorige dag had ik iets ontdekt. Twee dingen zelfs. Een professionele gelato en een enorm, dik enorm drukke wachtrij voor Fergburger. Een lokale winkel die de gehele avond een wachtrij heeft van minstens 10 - 20 minuten. Ondertussen weer door de winkelstraten gelopen enzo. Een oude stoomschip vaart meerdere keren uit, mooi gezicht. En weet je wat pas mooi was? Die Chinese bruid met haar paarse bruidsjurk met een brede sleep, die tevens nog 3 meter achter haar mee ging. Tjonge die pakt wel uit en heeft aardig wat te dragen ;-) Even lief haar man aangekeken denk ik zo. Oh, als ik nog eens mag trouwen mag zij ook zo'n jurk hoor. Zulke bruidsjurken hebben iets koninklijks.
Vrijdag, een dag met in de ochtend veel reizen. Verbazend hoe snel je mensen leert kennen en een band opbouwt. Soms alleen een glimlach ofzo of de buschauffeusse die je naam weet en herkent. We rijden door naar Mount Cook. Een National natuurpark. Hemelsbreed dichtbij Franz Josef. Aan de andere zijde van de bergketen. Onderweg komen we blauwe meren tegen. De eerste keer zit je je ogen uit te wrijven. Zo blauw? Dat echte, felle lichtblauwe kleur?! Zal wel chemische stoffen zijn. Uhm nee. Het dorp bestaat uit enkele hotels, hostels, vakantiehuizen en een kampeerzone. Thats all. In de namiddag maken we een wandeling door de Hooker Vally. Het uitzicht verveelt niet. Deze plaats is vanwege haar schoonheid een van de mooiste plaatsen van de reis. Het eind van de track eindigt bij een meer met ijsschotsen. Ik kan het niet laten om een ijsbonk uit het water te tillen. De zelfontspanner van de camera doet de rest ;-) In het hostel bereid ik mijn eten.
De bus van Straytravel vertrekt al vroeg de volgende dag; zaterdag. Ik zwaai de groep uit en pak mijn tas weer in. De bussen van Straytravel raakte steeds voller en Queenstown had al een maximum verblijf van 2 nachten. Geen risico lopen en online vooruit boeken. Maar goed ook, dit hostel was zondags compleet volgeboekt maar ik hoop de andere 2 nachten weer vertrouwd bij YHA door te brengen. 2 minuten verderop. Vanmiddag pas. Overal hetzelfde: 10 uur weg en vanaf 14.00 uur kan je inchecken. Van de gift van Theo en Elza, het werken bij in de bloemen, huur ik een mountainbike. Ze raden me aan om om de heuvel naar een ander meer te fietsen, ik fiets echter het grote neer tegemoet. Een rit van 25 km. Evenzo en haar onrealistisch mooi blauw. Probleempje echter, overal zit hier hekwerk voor de schapen. We klimmen ergens eroverheen en volgende uitdaging: hoe komen we nu weer beneden? Alles uitgedacht, dan maar over een dode boomstam omlaag klimmen. Dat is nou vakantie joh als je daar eenmaal zit en het uitzicht hebt op Mount Cook met haar sneeuw. Terug fietsen ging mwah niet zo makkelijk. Een tegenwind zo sterk dat zelfs lopen bij momenten nog pittig was. Fiets je even komt er weer een valwind aan waaien. Nou ja, ook dat is vakantie zeg maar :-) Tas mee naar ander hostel en daar nemen we een douche en maken een soep voor twee dagen. Negen weken zijn voorbij, de laatste breekt aan.
Nog natter kwamen we over.
Veilig...
O zo dankbaar...
Ben niet te snel bang aangelegd, maar deze omstandigheden was een track waar mariniers van kunnen smullen. We zetten door, nog een waterval moeten wij over en deze keer hebben onze voeten iets meer houvast en voel ik me niet wegglijden. Super blij vervolgen we onze route door het regenwoud wanneer we op de autoweg aankomen. Zullen we? Ja hoor, de derde auto geeft ons een lift wanneer de duim omhoog gaat. Heerlijk ontspannend is de warme douche. Alle kledinglagen zijn kletsnat. Dat werd deze avond de kleding wassen.
Na 4 nachten Franz Josef ging ik dinsdagochtend verder reizen met Straytravel. Eerst naar Lake Matheson waar de bergen mooi weerspiegelen in het meer. Een van de meest gefotografeerde plekjes op dit eiland. Te druk ook. Een indrukwekkende route langs bergen en meren. Ja nu ga ik Dirk en Aletta begrijpen dat Nieuw-Zeeland boven Australië staat (hoewel ik ze lekker niet gewonnen geef omdat ik zelf geen keuze kan maken :-) ) De bestemming is Wanaka. Een groot dorp aan een meer. Uitladen, inchecken bij hostel, naar de supermarkt voor brood en een wandeling maken door het centrum en omgeving. Wat was dat cool bij het water. Ik was niet alleen: heb tientallen musjes uit mijn hand laten mee eten. Wauw!
De volgende ochtend er vroeg uit. De omgeving is prachtig en tot half tien hebben we de tijd. Het regent. Na maandag ga ik me nu niet opnieuw nat maken. De kleine route die ik maak is naar een schuilplaats onder een grote boom. Daar luister ik een preek. Half tien vertrekt de bus naar puzzleworld. In ditzelfde dorp gelegen, is het een soort van attractie. Buiten een doolhof, binnen diverse spellen en breinbrekers. Tekeningen van Esscher en andere tekeningen, schilderijen en spellen met optische illusies worden getoond. Een kamer die schuin loopt waardoor het lijkt alsof je groter of kleiner wordt, ed.. Was grappig met elkaar. Bussie in, en rijden naar Queenstown. Onderweg valt weer je mond open van verbazing, zo mooi, maar bus rijd gewoon door. Nou ja, het is ook een combinatie van stoppen bij een activiteit, uitkijkpunten en voor lunches. Deze keer houden we de lunch in de Betuwe van het Zuidereiland. Dagelijks werken in deze omgeving 300 fruittelers en medewerkers. Een grote schuur waar ik kiwi's koop, meer fruit en een ijsje van echte kersen en ter plekke gemixt met Hokey Pokey ijs (traditioneel NZ product; roomijs met stukjes honing). In de buurt van Queenstown wordt de mogelijkheid aangeboden om te bungee jumpen. Vanaf een oude brug naar beneden naar een strakblauwe rivier. Met de mogelijkheid om net kopje onder te gaan. Binnen een halve minuut voor een paar honderd dollar. Niks voor mij deze fun. Queenstown ingereden en bij het hostel de bagage gedropt. Lekker door de straten gelopen maar het is wel dik toeristische hier. Schijnt dat er dagelijks 50 bussen zijn. Allerlei culturen waaronder zoals vaak Chinezen, maar deze keer ook uit India. En dat hebben we maar gedaan. Eten bij een Indisch eettentje. Degene die eenvoudig ogen en klein zijn in oppervlakte hebben voor een backpacker leuke prijzen. De shops zijn savonds nog laat open en met het 22 graden is het echt aangenaam. Aangezien in Franz Josef langzaam wifi was kopen we nu in het hostel wifi. Laat het buiten bij de deur gratis ze zijn en veel sneller aangezien er een telefooncel staat van Spark. Even weer bellen met ouders.
Donderdag de 17e november plaats ik foto's online. We zijn weer bij. Merk het heus wel als ik achterblijf: komen er gezellig meerdere reacties uit Nederland. Smiddags klim ik de berg op en geniet van het uitzicht over de andere bergen en de stad met haar meer. Woorden kunnen lang niet alles ervaren hoe het was. Het is een kleine route omdat het zachtjes regent. Bovenaan is een gondeltraject weer tot beneden. Na de regenboog te hebben gezien keren we ons om. Terug via het modderig traject in de bossen naar de stad. De vorige dag had ik iets ontdekt. Twee dingen zelfs. Een professionele gelato en een enorm, dik enorm drukke wachtrij voor Fergburger. Een lokale winkel die de gehele avond een wachtrij heeft van minstens 10 - 20 minuten. Ondertussen weer door de winkelstraten gelopen enzo. Een oude stoomschip vaart meerdere keren uit, mooi gezicht. En weet je wat pas mooi was? Die Chinese bruid met haar paarse bruidsjurk met een brede sleep, die tevens nog 3 meter achter haar mee ging. Tjonge die pakt wel uit en heeft aardig wat te dragen ;-) Even lief haar man aangekeken denk ik zo. Oh, als ik nog eens mag trouwen mag zij ook zo'n jurk hoor. Zulke bruidsjurken hebben iets koninklijks.
Vrijdag, een dag met in de ochtend veel reizen. Verbazend hoe snel je mensen leert kennen en een band opbouwt. Soms alleen een glimlach ofzo of de buschauffeusse die je naam weet en herkent. We rijden door naar Mount Cook. Een National natuurpark. Hemelsbreed dichtbij Franz Josef. Aan de andere zijde van de bergketen. Onderweg komen we blauwe meren tegen. De eerste keer zit je je ogen uit te wrijven. Zo blauw? Dat echte, felle lichtblauwe kleur?! Zal wel chemische stoffen zijn. Uhm nee. Het dorp bestaat uit enkele hotels, hostels, vakantiehuizen en een kampeerzone. Thats all. In de namiddag maken we een wandeling door de Hooker Vally. Het uitzicht verveelt niet. Deze plaats is vanwege haar schoonheid een van de mooiste plaatsen van de reis. Het eind van de track eindigt bij een meer met ijsschotsen. Ik kan het niet laten om een ijsbonk uit het water te tillen. De zelfontspanner van de camera doet de rest ;-) In het hostel bereid ik mijn eten.
De bus van Straytravel vertrekt al vroeg de volgende dag; zaterdag. Ik zwaai de groep uit en pak mijn tas weer in. De bussen van Straytravel raakte steeds voller en Queenstown had al een maximum verblijf van 2 nachten. Geen risico lopen en online vooruit boeken. Maar goed ook, dit hostel was zondags compleet volgeboekt maar ik hoop de andere 2 nachten weer vertrouwd bij YHA door te brengen. 2 minuten verderop. Vanmiddag pas. Overal hetzelfde: 10 uur weg en vanaf 14.00 uur kan je inchecken. Van de gift van Theo en Elza, het werken bij in de bloemen, huur ik een mountainbike. Ze raden me aan om om de heuvel naar een ander meer te fietsen, ik fiets echter het grote neer tegemoet. Een rit van 25 km. Evenzo en haar onrealistisch mooi blauw. Probleempje echter, overal zit hier hekwerk voor de schapen. We klimmen ergens eroverheen en volgende uitdaging: hoe komen we nu weer beneden? Alles uitgedacht, dan maar over een dode boomstam omlaag klimmen. Dat is nou vakantie joh als je daar eenmaal zit en het uitzicht hebt op Mount Cook met haar sneeuw. Terug fietsen ging mwah niet zo makkelijk. Een tegenwind zo sterk dat zelfs lopen bij momenten nog pittig was. Fiets je even komt er weer een valwind aan waaien. Nou ja, ook dat is vakantie zeg maar :-) Tas mee naar ander hostel en daar nemen we een douche en maken een soep voor twee dagen. Negen weken zijn voorbij, de laatste breekt aan.
