Een mooie ontmoeting

Jullie zullen vast wel benieuwd zijn wie het leuke gezin is waarmee ik op de foto sta. Dat hoop ik te gaan vertellen. Overigens, als jullie een vragen hebben, stel ze dan gewoon in een reactie onderaan. Dan probeer ik die een volgende keer mee te nemen. Zo vroeg mn zus nog: hee Jona, soms schrijf je in de ik- vorm en dan weer in de wij- vorm. Haha nee hoor, ik ben niet een baby kangaroe proberen mee te smokkelen :-) , het is mijn schrijfstijl onbewust denk ik. Het slapen gaan was echt niet moeilijk. Het was zaterdag een pittige dag voor mijn benen, gek genoeg geen spierpijn. Eindelijk hoopte ik een goede nachtrust te pakken en zette eens geen wekker. Op tijd mocht ik zomaar wakker worden. Ik wist dat wanneer ik naar een bijbelgetrouwe kerk zou kunnen gaan, deze zondag de grootste kans zou hebben. Met de trein en de bus maakte we een rit van 1,5 uur. Alles was nieuw maar dankzij de dikke vriendelijkheid van de Australische cultuur komen we ver. Het is kleine kerk, sochtends waren we met 30 a 40 personen, savond met 14. Vooral met de preek merk je dat mn Engels nog niet voldoende is om er alles van te kunnen verstaan. Wel werd er treffend opgemerkt dat we niet een God hebben we van het nieuws, nee onze God is Die van de Bijbel. Na afloop werd er koffie gedronken en verschillende gesprekken mochten we hebben. Ik werd uitgenodigd om de middag tussen de diensten, door te brengen bij de familie White. Wat een gaaf gezin! Lekker gezellig, spontaan en open! Thank you Chris, Janine, Calvin, Kate, Ben, Tom and the dog Kopeg! Een reis van 20 minuten richting de heuvels, daar hebben ze hun huis. Haha, komt Jona binnen, alle knuffels van Ben en Tom werden getoond en ook Kopeg wilde dikke aandacht door te spelen. Ja natuurlijk kan die ook kunstjes! Prachtig. Wat dacht je dan van de hu maaltijd? Janine kan heerlijk koken! Ja mam, die kip stond zelfs 2 uur in de oven. Het is maar dat u het weet he :-) (overigens kunnen mijn ouders ook goed koken, voordat ik iemand zou laten gaan twijfelen) Na afloop zijn Chris, Kate, de jongste 2 jongens en ik naar de Skyhigh Mount Dandenong gereden. Een mooie rit door het Nationaal park, een prachtig uitzicht en een gezellige wandeling waarbij we de Kookaburra tegenkwamen en Chris me meer vertelde over de soorten bomen. Nadat we terug kwamen was het abrikozen gebak lekker gebakken, in combinatie met ijs en sausje, genieten is dat zo. Die warme gastvrijheid. Alle dagen zijn om voor te danken, maar dit zijn toch echt heel bijzondere momenten. Een foto en naar de kerk. Psalm 2 werd vers voor vers doorgenomen. Een afscheid volgde, en ik werd door een echtpaar uit de gemeente bij het treinstation afgezet. De blog van zaterdag werd geschreven en Jona ging die nacht opnieuw rustig slapen. De meestgestelde vraag is hoe laat het bij mij is. In Australië heb je 3 zones. Sydney en Melbourne verschilt 8 uur met NL, het midden gebied scheelt op dit moment 7,5 uur. Oftewel, Jona gaat nog een blog schrijven en dan heerlijk slapen. Dan moet het bij jullie ergens in de middag zijn. Dag :-)