Taxi

Na 2 weken geduld is er weer te lezen :-) Enne, aangezien ik op onregelmatige momenten publiceer, kan je er beter voor kiezen om je aan te melden voor de mailinglijst: je ontvangt dan automatisch een mailtje wanneer ik een verhaal online plaats. Sinds kort staan echter ook de belevenissen over Darwin online, onder de titel Zonnig. Deze werd door mij per ongeluk niet naar de mailinglijst verzonden. Vragen zijn overigens ook altijd welkom hè
Het is maandag 10 oktober, zo rond 6 uur aan het begin van de avond stappen we de stadbus in. Het is de laatste verbinding, savonds rijdt er veel minder vervoer. Wat dat betreft is dat niet zoals in Nederland. Voor de poort van het airport stappen we uit en wandelen we naar de terminal. Paar uur te vroeg. Ach, hier wachten of in het hostel is geen verschil, wel dat dit de goedkoopste oplossing is. De laatste woorden voor de blog Camper worden geschreven en verstuurd. Zo rond 23.00 begonnen we aan de gebruikelijke vliegveld rituelen van inchecken, controles en wachten. Het zou een vlucht worden van ruim 4 uur lang, van Darwin naar Sydney. Tijd genoeg om even in het vliegtuig mijn ogen dicht te doen. Slapen lukte jammer genoeg niet veel. Mazzel dat ik had, we zaten bij het raampje. Dat was een hele mooie landing toen de kustlijn en de buitenwijken van Sydney in de ochtendschemering zichtbaar werden.
Het centrum is gemakkelijk te bereiken en ik besluit om de dag niet op het vliegveld door te brengen maar in de stad. Voortaan maar even een algemene ov chipkaart aanschaffen want reizen met de bus is altijd het goedkoopst maar zonder kaart niet makkelijk. Meerdere bussen accepteren tegenwoordig geen geld meer. Ach, zo werden we hierdoor gratis bij de volgende treinstation gedropt (en ik ben eigenwijs pak gewoon opnieuw een bus) en konden we bij deze dan opnieuw gratis mee aangezien ze niet terug hadden van 20 dollars :-) De rugtas wil ik wel kwijt en dat doen we door terug te gaan naar het hostel van mijn allereerste slaapplaats. Twee voordelen, ze hebben hier kluisjes en wifi. Even weer kijken wat ik wil bezichtigen om vervolgens het centrum in lopen. Het wordt eigenlijk alweer bekende omgeving :-) Ook op deze maandag is het flink druk. Mensenmassa vol met zakenlieden, Chinezen en shoppers. Jezelf verrassen, het kan altijd. Ik dacht dat ik wel veel had gezien toen ik de eerste keer in Sydney was. Zit er dus in de gebouwen waar ik toen langs liep gewoon complete warenhuizen naast elkaar. Echt van alles heb je daar. Enorm gevarieerd in alle categorieën. Kledingwinkels zoveel. Rotterdam is slechts een kleintje maar. En druk dat het was rond lunchtijd. Maar toen ik een restaurantje zag met een wand vol met verse kruiden planten was ik ook verkocht. Het concept zag er sterk uit en dat lieten ze ook blijken in hun producten zoals salades en wraps Tja, niet alles kan je in woorden of foto's uitleggen he, maar ik kan jullie vertellen dat het goed smaakte. Ik wilde door naar The Rocks. Het is de oudste wijk van Sydney, hier is alles begonnen. Vlak onder de Harbour Bridge ligt ze en hiervandaan heb je een mooi uitzicht over het water en het Opera House. Dat vinden de 3 Chinese stellen ook die hier hun trouwfotos maar al te graag laten schieten. In de wijk heb je een gratis museum over het ontstaan van The Rocks, Australië, Sydney en de brug. Holland ontdekte Australië, maar het was Engeland die er een kolonie van maakte. Een klein en interessant museum.
Tussen de hoge gebouwen zijn we terug gegaan naar het hostel. Onderweg nog even de St. George Church opgezocht om een foto van te maken, hier was ik enkele weken geleden om de kerkdienst bij te wonen. Tas opgehaald en voordat ik wilde vertrekken zag ik de vrouw van het reisbureau zitten. Ze was oprecht verrast en blij toen we haar nog opzocht en hartelijk bedankte. Maar zij had mij tenslotte flink geholpen met het boeken van diverse reisonderdelen in Australië. Met de bus en trein ben ik naar het internationale terminal van het airport gereisd. Vanuit de wachtruimte in de net nieuw gebouwde gate heb je een mooi uitzicht op de stad en de activiteiten op het vliegveld. Dat is nog eens aardig van hen. Zo rond 6 uur koppelden we los in 3 uur tijd zijn we naar Wellington gevlogen, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland. Omdat we een nieuwe tijdzone binnenvlogen kon ik mijn horloge 2 uur verder zetten wat betekent dat ik nu 11 uur eerder aan een nieuwe dag begint dan jullie. Door de douane, en met een uitgebreide check, omdat het een eiland is en men geen ziektes wil importeren, mocht ik eindelijk het land binnengaan. Savonds rijden hier geen bussen meer waardoor ik genoodzaakt was een shuttlebus te boeken. Echter, doordat ik nog even naar het toilet ging en daardoor achteraankon sluiten in de rij bij de douane en de uitgebreide check, was ik wat later buiten. Geen busje te zien bij de bushalte van het bedrijf. Ah die komt zo joh, kreeg ik te horen. Op een hekje zat ik te wachtten totdat een taxichauffeur mij aansprak. Alle vluchten zijn geland en jij zit hier nog? Shuttlebus werd gebeld en uiteindelijk bleek dat ze weg waren gegaan. En schijnt dat mijn nieuwe smartphone nog niet gebeld kan worden? Nummer pakt hij niet. Oh, kan kloppen ja. Was dat niet alzo toen ik te laat was bij de Uluru? Binnenkort maar ff uitzoeken. Na overleg kreeg de taxichauffeur toestemming mij te rijden en zodoende reden we Wellington binnen. Beleefd werd ik voor de ingang van het hostel afgezet en na hem nog eens te hebben bedankt viel ik een half uur later heerlijk in slaap.
Oef, 10 uur uitchecken. Dat was kwart over tien wakker worden door het personeel die even kwam kijken. Ach ja, het was tenslotte erg vroeg in de ochtend dat ik aankwam. Snel aankleden, tas beneden droppen en even de stad in. De wind heeft hier veel plezier, klopt dus ook wel, ze noemen het ook wel Windy Wellington. Een rondje gelopen door de winkelstraten en met een doos gebak haalden we de tas op en met de bus kwamen we bij het treinstation. Om 1 uur smiddags vertrok de trein, langs de dorpjes, dwars door de heuvels en door de tunnels kwam na een reis van anderhalf uur Carterton steeds dichterbij..