Camper
14 oktober 2016 - Katherine, Australië
Haha dit keer geen brandalarm! Maandagochtend 3 oktober ben ik de camper voor een relocation wezen ophalen. Een stoere auto: een typische terreinwagen en uiterst geschikt voor de outback. Maar nee, bij de uitleg krijgen we te horen dat het streng verboden is om de verharde weg af te gaan. Bij nacht rijden mag al helemaal niet. Nou ja, dat laatste is niet zo'n probleem maar dat eerste hè. In Australië zie je overal terreinwagens en suv's. Soms zie je ze dik onder de modder zitten, ja, dat was een leuke rit, hoorde ik toen ik lachend naar zijn auto keek. Wat dat betreft was Jona wel erg zuinig op zijn nieuwe bolide. Nadat de nodige papieren waren getekend en we een instructie hadden ontvangen over van alles, liepen we nog een rondje om de auto om de schadeplekken vooraf te noteren. We vergaten de voorruit dacht ik. Met de camper reed Jona terug naar het hostel om de reistas op te halen en boodschappen te doen bij de supermarkt. Tja, daar door het vele reizen het beter was om een maaltijd in een restaurant te genieten, moest ik nu toch zelf mijn eten samenstellen. Geen vervelende opdracht al is het koken voor 1 persoon soms lastig in te schatten :-) Boodschappen in de camper en in de koelkast, nog water halen bij het hostel en de grote outback van Australië in. Een lange rit, veel natuur, mooie natuur, 2 rijbanen, links rijden, roadtrains (vrachtwagens met 3 soms 4 containers), wilde koeien, stil, geen kangaroes :-( , meerdere dode dieren, heel weinig verkeer, relaxt, genieten, een paar enorme roofvogels en een heleboel kleine, en nog zoveel meer ... Het is slechts een kleine samenvatting. Kangaroes heb ik trouwens niet meer gezien. Wel een grote hagedis. De eerste dag heb ik vanwege de vroege zonsondergang weinig kunnen rijden. Camping op zoeken? Welnee! Een beetje Avanta kennis (reiservaringen van afgelopen jaren) kan geen kwaad; door de juiste weggetjes in de slaan kan je prima je eigen privé camping creëren. Op een verlaten diep rode zandweg parkeerde ik mijn camper. Even de omgeving verkennen, niemand te zien, en de voorbereiding treffen voor de komende nacht. Het was zo'n 6 uur in de middag, en over een uur zou het donker zijn. Het dak van de camper was een luifel die je zo'n 30 cm omhoog kon zetten waardoor je beter kon staan. Eten koken, was er geen vuur. De volgende dag maar eens gaan zoeken naar de lucifers. Het werd koude wraps met sla, kip en mais. Het was stil na afloop. Hier was ik eens helemaal alleen. Rust. Ik besloot een dienst te luisteren van mijn kerk die ik een week eerder had gedownload. Het was goed zo even deze momenten. Bed opgemaakt en lekker geslapen.
Prachtig wakker is dat zo midden in de natuur. Ik ben het vergeten of ik dit jullie eerder had verteld, maar weet je dat in de outback de mooiste zonsondergang heb gezien. Dit was overigens toen ik met de Greyhound vanuit Adelaide reed. Toen werd daar heel even een fractie getoond van hemels gouden zon, zo schoon, blinkend, helder en immens indrukwekkend hoe de zon tevoorschijn kwam. Deze nieuwe morgen werd ik wakker tussen de fluitende vogels. Op de diep rode zandweg, daar stond je dan. Broodje smeren om vervolgens onze weg naar het noorden te vervolgen. Haha, de cruise control werd juist deze ochtend gevonden wat zeker niet verkeerd was. Een uur later kwamen we terecht bij het Devils Marbles Conservation Reserve. Natuurlijk rond gevormde keien in alle afmetingen. Sommigen waren wel 7 meter! Knikkers worden ze genoemd. Legendes, rituelen en verhalen zijn er genoeg maar niet bevestigd. Echter wordt deze plaats aangemerkt als een van ouderere religieuze plaatsen ter wereld. Met name door de Aboriginals die de rotsen beschouwen als de eieren van de regenboog slang. Een heilige plaats voor hen.
Deze dag verder gereden naar het noorden tot de helft ongeveer. Aansteker hadden we gekocht in een tankstation waardoor Jona gelukkig warm eten kon bereiden. Het gasstel en de kookplaat zitten aan de buitenkant van de camper. Eten maken, boek lezen en lekker slapen.
Woensdag, vroeg opgestaan en veel kilometers gemaakt. Smiddags kwamen we aan in Katherine waar we hebben getankt en door de winkelstraat gelopen. Rustpauzes had ik wel vaker door wat te rijden en toch bij een mooi uitkijkpunt even te stoppen. Op de route kwamen we in een waterrijk natuurgebied terecht. Dat was ff lekker zwemmenn met een geliefd uitzicht op de berg net waterval. De planning was om Kakadu te bezichtigen. Een mooi uitgestrekt natuurpark. Via een omweg naar Darwin. Het zou extra kilometers worden maar dat was niet erg. Tegen zonsondergang reed Jona het Nationaal park binnen. Echter, een entreepas is verplicht. Bij een roadhouse zag ik op de landkaart de dichtstbijzijnde loket dat deze open was. Andere openingstijden dus. Loket was gesloten. Ehm. 40 dollar voor enkel entree? 7 dagen ticket, ja maar niet een voor 1 dag. Een moeilijke overweging maar toch besloten het park te verlaten. Hoe groot zou de kans zijn dat ze me die ene dag zouden pakken dat ik zonder ticket zou rijden? Redelijk klein. Ik kon het anders best wagen en die 40 dollar niet betalen. Mijn geweten kon dit echter niet verdragen. Moest ik echt weer die 50 km terug? Ja Jona, eerlijk zijn duurt het langst. Het ging niet zozeer om alleen dit geld, maar dit zou bovenop de extra diesel en kosten voor de extra km komen. Zo reed Jona terug, een klein beetje teurgesteld. Het was laat en deze dag had ik teveel in gereden. Maar, plan B lag al klaar. Wat kilometers voor het dorp was een weg de natuur in. Deze is Jona ingereden en heeft hier zijn 3e nacht in de camper geslapen. Donderdag 6 oktober het laatste stuk gereden naar Darwin toe. Deze laatste dag heb ik eens geen bosbrand gezien. De dag ervoor was er wel een grote. Voor mij dan groot formaat. Dikke rookwolken te zien, maar geen enkele brandweer. Deze was fors, de hitte van het vuur was goed te voelen terwijl je dwars door de brandhaard moest rijden. Ook weer een belevenis op zich :-) Maar, het brand hier vaker. Opvallend veel zwarte natuur kwam ik tegen. Het is veel droog hier, een van de droogte regio's. En wat warm! Rond het middaguur reed ik Darwin binnen de airco maakte overtoeren. Iedere dag zou het minimaal 30 graden worden. Weerbericht niet nodig. Hostel van YHA opgezocht, spullen geplaatst op kamer en camper weggebracht. Toen kwam ik er achter dat mijn Engels nog steeds niet zo altijd goed gaat. Nee, die honderd dollar die ik hoopte dat je die zou krijgen als voorschot voor de diesel was een aanbetaling vooraf... Zo gratis was de camper niet, misschien wel logisch ook dat je niet de huur hoefde te betalen maar wel gewoon je eigen diesel. Dom van Jona, maar spijt heb ik niet. Het was goed om even met mezelf te zijn in de afgelopen dagen. Mazzel dat ik had! Ik vertelde jullie dat we bij de pick up de voorruit mogelijk niet was bekeken en genoteerd, zaten er 2 sterren in de ruit. Ik had ze gezien ergens aan het begin van reis. Of ik hem nou had gemaakt of een ander, hij zat er. Had ik in Alice Springs me ingedekt voor schade aan het voertuig, dat bespaarde mii dus nu voor grote reparatiekosten... Met de bus naar het hostel. Eten klaarmaken had ik geen zin in, ik zou wel wat nemen op de markt. Maar daarover later meer. Het is tijd om te slapen. Officieel heb ik Darwin al verlaten, heb 2x een goede vlucht gehad hoor, en ben inmiddels in mijn gastgezin in Nieuw-zeeland gearriveerd. Een leuk echtpaar, die samen een koeienboerderij hebben in een vallei in Carterton. De verhalen gaan nog komen. Over Darwin ben ik nog niet uitgepraat namelijk :-) Enne, stel je vragen hoor als ze er zijn!
Prachtig wakker is dat zo midden in de natuur. Ik ben het vergeten of ik dit jullie eerder had verteld, maar weet je dat in de outback de mooiste zonsondergang heb gezien. Dit was overigens toen ik met de Greyhound vanuit Adelaide reed. Toen werd daar heel even een fractie getoond van hemels gouden zon, zo schoon, blinkend, helder en immens indrukwekkend hoe de zon tevoorschijn kwam. Deze nieuwe morgen werd ik wakker tussen de fluitende vogels. Op de diep rode zandweg, daar stond je dan. Broodje smeren om vervolgens onze weg naar het noorden te vervolgen. Haha, de cruise control werd juist deze ochtend gevonden wat zeker niet verkeerd was. Een uur later kwamen we terecht bij het Devils Marbles Conservation Reserve. Natuurlijk rond gevormde keien in alle afmetingen. Sommigen waren wel 7 meter! Knikkers worden ze genoemd. Legendes, rituelen en verhalen zijn er genoeg maar niet bevestigd. Echter wordt deze plaats aangemerkt als een van ouderere religieuze plaatsen ter wereld. Met name door de Aboriginals die de rotsen beschouwen als de eieren van de regenboog slang. Een heilige plaats voor hen.
Deze dag verder gereden naar het noorden tot de helft ongeveer. Aansteker hadden we gekocht in een tankstation waardoor Jona gelukkig warm eten kon bereiden. Het gasstel en de kookplaat zitten aan de buitenkant van de camper. Eten maken, boek lezen en lekker slapen.
Woensdag, vroeg opgestaan en veel kilometers gemaakt. Smiddags kwamen we aan in Katherine waar we hebben getankt en door de winkelstraat gelopen. Rustpauzes had ik wel vaker door wat te rijden en toch bij een mooi uitkijkpunt even te stoppen. Op de route kwamen we in een waterrijk natuurgebied terecht. Dat was ff lekker zwemmenn met een geliefd uitzicht op de berg net waterval. De planning was om Kakadu te bezichtigen. Een mooi uitgestrekt natuurpark. Via een omweg naar Darwin. Het zou extra kilometers worden maar dat was niet erg. Tegen zonsondergang reed Jona het Nationaal park binnen. Echter, een entreepas is verplicht. Bij een roadhouse zag ik op de landkaart de dichtstbijzijnde loket dat deze open was. Andere openingstijden dus. Loket was gesloten. Ehm. 40 dollar voor enkel entree? 7 dagen ticket, ja maar niet een voor 1 dag. Een moeilijke overweging maar toch besloten het park te verlaten. Hoe groot zou de kans zijn dat ze me die ene dag zouden pakken dat ik zonder ticket zou rijden? Redelijk klein. Ik kon het anders best wagen en die 40 dollar niet betalen. Mijn geweten kon dit echter niet verdragen. Moest ik echt weer die 50 km terug? Ja Jona, eerlijk zijn duurt het langst. Het ging niet zozeer om alleen dit geld, maar dit zou bovenop de extra diesel en kosten voor de extra km komen. Zo reed Jona terug, een klein beetje teurgesteld. Het was laat en deze dag had ik teveel in gereden. Maar, plan B lag al klaar. Wat kilometers voor het dorp was een weg de natuur in. Deze is Jona ingereden en heeft hier zijn 3e nacht in de camper geslapen. Donderdag 6 oktober het laatste stuk gereden naar Darwin toe. Deze laatste dag heb ik eens geen bosbrand gezien. De dag ervoor was er wel een grote. Voor mij dan groot formaat. Dikke rookwolken te zien, maar geen enkele brandweer. Deze was fors, de hitte van het vuur was goed te voelen terwijl je dwars door de brandhaard moest rijden. Ook weer een belevenis op zich :-) Maar, het brand hier vaker. Opvallend veel zwarte natuur kwam ik tegen. Het is veel droog hier, een van de droogte regio's. En wat warm! Rond het middaguur reed ik Darwin binnen de airco maakte overtoeren. Iedere dag zou het minimaal 30 graden worden. Weerbericht niet nodig. Hostel van YHA opgezocht, spullen geplaatst op kamer en camper weggebracht. Toen kwam ik er achter dat mijn Engels nog steeds niet zo altijd goed gaat. Nee, die honderd dollar die ik hoopte dat je die zou krijgen als voorschot voor de diesel was een aanbetaling vooraf... Zo gratis was de camper niet, misschien wel logisch ook dat je niet de huur hoefde te betalen maar wel gewoon je eigen diesel. Dom van Jona, maar spijt heb ik niet. Het was goed om even met mezelf te zijn in de afgelopen dagen. Mazzel dat ik had! Ik vertelde jullie dat we bij de pick up de voorruit mogelijk niet was bekeken en genoteerd, zaten er 2 sterren in de ruit. Ik had ze gezien ergens aan het begin van reis. Of ik hem nou had gemaakt of een ander, hij zat er. Had ik in Alice Springs me ingedekt voor schade aan het voertuig, dat bespaarde mii dus nu voor grote reparatiekosten... Met de bus naar het hostel. Eten klaarmaken had ik geen zin in, ik zou wel wat nemen op de markt. Maar daarover later meer. Het is tijd om te slapen. Officieel heb ik Darwin al verlaten, heb 2x een goede vlucht gehad hoor, en ben inmiddels in mijn gastgezin in Nieuw-zeeland gearriveerd. Een leuk echtpaar, die samen een koeienboerderij hebben in een vallei in Carterton. De verhalen gaan nog komen. Over Darwin ben ik nog niet uitgepraat namelijk :-) Enne, stel je vragen hoor als ze er zijn!
