Brandalarm

Inmiddels zijn er 3 weken voorbij nadat ik afscheid heb genomen van Nederland. Naar huis gaan? Nee echt niet :-) Over een paar uurtjes, in de vroege dinsdagochtend, hoopt de vlucht naar Sydney te vertrekken en later op de dinsdag vliegen we naar Wellington waar we dan savonds laat hopen te arriveren. Nu op het vliegveld van Darwin weer de reisblog te schrijven. Ja, ik zal proberen veel eenvoudiger te schrijven omdat de blog, door meerdere ontmoetingen, internationaal wordt gelezen. Google translate zal ik het even eens makkelijk maken :-) Zondagochtend 2 oktober was het vroeg wakker worden. Voor mij, het hele hostel en het lokale brandweerkorps. Na een controle konden we weer verder slapen. Hoewel, volgens mij deden veel mensen geen moeite om hun bed uit te komen. Ik na 2 uur overigens ook niet, toen ik hoorde dat een dame opnieuw per ongeluk het brandalarm aanraakte. Verder sliepen we lekker. Rustig wakker worden en de overgebleven jongeren uit de Uluru-groep verrassen met een ontbijt. Heerlijk is dat! Ze zouden deze ochtend met het vliegtuig verder gaan reizen. Zo namen we afscheid van elkaar. In de ochtend heb ik een preek gedownload van mijn kerk in Nederland en die in de natuur beluisterd. Het ging over Mozes, een mooie geschiedenis uit de Bijbel. Het is mijn favoriete serie en luister graag naar wat de dominee hierover zegt. Op de tijd van God wordt Mozes geroepen om God te dienen. Het gaat zoals God het wil. Niet hoe wij het willen. Toen ik keek of er een kerk in Alice Springs zou zijn was er niet veel keus. Het is moeilijk om een kerk te vinden waar de Bijbel correct wordt uitgelegd. Toch mochten we de vrijmoedigheid ontvangen om ons voor te nemen minstens 1 dienst per zondag in een lokale kerk te zijn. De kerk in Australië is klein. Ze zeggen het zelf ook. Savonds ben ik naar de baptisten kerk geweest in Alice Springs. Ook in deze kerken is het savonds een stuk rustiger, maar ze hebben wel twee diensten. Het ging er ontspannen aan toe. Thee vooraf en later dan de officiële tijd werden er enkele liederen gezongen. De dominee vertelde uit de Bijbel uit Marcus 3. Daar wordt tegen Jezus verteld dat zijn moeder en broers Hem zoeken. Jezus antwoord echter dat een ieder die de wil van God doet Zijn broer, zus en moeder zal zijn. Het volgen van Jezus is belangrijk. Het was wel eenzijdig. Dat wij juist niet tot God willen komen, dat hoorde je niet. Want het is namelijk God die ons stopt en doet terugkeren tot Jezus. Toch was het heel goed om hier te mogen zijn. Na afloop hadden we verschillende gesprekken. Jeff bood aan om met de auto mij terug te brengen naar het hostel. Onderweg reden wij even een heuvel op en liet Jeff de stad zien die mooi verlicht was in het donker. Ik ging heerlijk slapen, deze keer zonder gewekt te worden door de brandweer...