Bloemen
9 november 2016 - Carterton, Nieuw-Zeeland
Zondag 30 oktober is vroeg opstaan om te melken en de kalfjes te voeren. Respect trouwens voor Dirk die iedere dag om 5 uur al aanwezig moet zijn. De melkwagen kan altijd al 8 uur komen. De eerste preek is een reformatie preek, waarbij er werd gedacht aan Maarten Luther. Enkel alleen door het geloof is de weg van de zaligheid. Omdat er weer catechisatie is, drinkt familie Visser weer koffie mee, de zus van Aletta. Maar, ik ga ook mee naar catechisatie welke om de week wordt gegeven. Hier komen de jongeren die van school af zijn, thuisschool hebben of al werken. Savonds wordt er een begin gemaakt aan een nieuwe uitleg van de catechismus. Een uitgebreide introductie over het ontstaan hiervan wordt gegeven.
Maandagochtend is het weer fijn wakker worden. Het uitzicht zo vanuit mijn slaapkamer over de farm blijft genieten. Ik help deze ochtend weer mee met het melken en kalfjes voeren. Het ontbijt is natuurlijk weer pap. Met het Bijbel lezen lezen wij smorgens uit 1 Koningen, smiddags uit de Psalmen en zingen een bijbehorende psalm en savonds uit Spreuken met Matthew Henry. Dirk denkt met het bidden na het eten regelmatig aan anderen, wat fijn en juist ook belangrijk is. We drinken koffie en ik maak mezelf klaar om bij familie Van der Put te gaan werken. Net voor Greytown dropt Dirk mij af en ontmoeten Theo. Zo'n 25 a 30 stapels met kratjes bloembollen staan gereed om aangepakt te worden. We maken een handige werkplaats aan de tafel achterin de kas. Bosje gedroogde bloemen op tafel, steel van de bol afhalen en aan de onderkant de wortels door het puntje eruit te wippen. Grappig werk! Relaxt om zo bezig te zijn! Als Theo trek krijgt, gaan we naar het huis toe voor de lunch. De bloemen die zojuist zijn gesneden, worden achterop de pickup gezet en in de koelcontainer gebracht. Na de lunch ga ik weer verder met bloembollen pellen en Theo en Anne-Marie met het knippen van de bloemen. Gezelligheid kennen we wel, ondanks de afstand kunnen toch kletsen en na de lunch gaat de autoradio voluit aan en zingt het Urker mannenkoor mooie liederen. Om half 4 ontmoeten gaan we opnieuw naar huis om te drinken en ontmoeten we Elza en Rosanne. Of ik het recept weet van de stroopwafels? Haha das een mooie vraag. Nee, hooguit kan ik wat foto's laten zien die ook online over mijn werk te vinden zijn. Nog even doorwerken om vervolgens rond zes uur door Anne-Marie thuis gebracht te worden. Of ik morgen weer kom? Ja leuk!
En zo gebeurt het dat ik de volgende dag vroeg wordt opgehaald om vervolgens weer te pellen. Hm, mijn nagels worden er niet beter van. Geeft niet. Hè, jammer. De auto wordt meegenomen door Elza. Straks even op zoek naar een andere oplossing. Die vinden we in de vorm van een radio met cd speler. Eigenlijk weinig bijzonders deze dag. Op dinsdag is het meestal met knippen wat rustiger en daarom doen we smiddags met z'n drieën buiten de bollen pellen. Het is zelfs zo lekker dat we in de schaduw onder een pallet werken, welke boven ons hoofd hangt in de vorken van de tractor. Half een lunch, half vier koffie drinken. Dan is moeders thuis vanuit haar werk als lerares. Half 6 rijden we naar huis toe. Aletta is nog bezig met eten klaarmaken en ik spring daarom even bij Dirk achterop om te kijken bij de buurman die bezig is met inkuilen. Drie loonwerkers zorgen dat het gemaaide gras bij de buurman komt die het met zijn tractor op een nette stapel probeert te krijgen. Beetje aanstampen door er over heen te rijden. Morgen zal het gaan regenen, ze moeten nog even aanpoten. Dan kan vanavond nog het zeil en de autobanden erop. Dirk vertelt graag over zijn werk. Thuis gekomen laat hij zijn administratie zien en geeft er uitleg bij. Het fokprogramma, melkwaarden, grasmanagement; wow, het is echt meer dan boer zijn. Dirk kent trouwens zijn koeien een voor een en vaak met hun persoonlijke eigenschappen en problemen. Is dat nu niet een echte boer? We eten als prak boerenkool en yoghurt met bessensap.
Het is woensdag, nog een kleine week en ik hoop naar het Zuidereiland te gaan. Het gaat zo snel. Kwart voor 7 wordt ik opgehaald. Relaxt weer werken en bloembollen pellen. Voorzichtig, aandachtig en toch lekker doorgaan. Nee, alle stapels krijg ik niet af. Er staat genoeg om een kas mee vol te krijgen. Omdat de Anconas zijn gedaan krijgen we andere kleuren en daardoor andere bollen. Een mesje helpt om deze lastige wortels te verwijderen. Nog voorzichtiger doen. Wondjes zijn schadelijk. Haha, bij het koffie drinken vertellen we hoe wij de muis hebben gevangen die tijdens de lunch zich liet zien. Dat was wel grappig overigens: Theo was druk bezig wat uit te leggen aan mij, ziet Anne-Marie een muis lopen. Theo, een muis! Maare, uhm, vertel rustig verder hoor. Nou nee, de koelkast ging van z'n plaats evenals de oven. We nemen een vertel cd mee van Kassie uit de Jordaan. Lekker Hollands zo 18600 km ver weg :-) We ruimen op tijd op, kratten worden weggebracht en we rijden mee op de pallets. Leuk uitzicht zo wanneer Theo de pallet omhoog brengt met de tractor. De jonge dames worden erbij gehaald, maken een groepsfoto en Anne-Marie brengt mij bij de familie Aperloo. Ik werd al eerder hartelijk uitgenodigd voor het diner. Nederlanders die jaren geleden zijn geëmigreerd, zelf het huis hebben gebouwd en zo een nieuw eigen plaats hebben gevonden. Zoon Timo en dochter Maria wonen nog thuis, de andere 5 zussen studeren en werken ergens anders en komen geregeld even thuis zoals Rosa. Bijzonder om hier te zijn. Al het eten wordt zelf verbouwd. Vaders werkt bij een kachel onderneming maar heeft daarnaast een hobbyboerderij. Aantal koeien voor de melk, boter en kaas, 7 varkens en meerdere biggen, veel kippen en moeders heeft een grote groentetuin in een kas. Allerlei groenten en fruit wordt hier geteeld. Sterker nog, er wordt zelf graan gemalen om zelf brood te bakken. Dat brood bakken gebeurt hier in veel gezinnen. Vader pakt allerlei projectjes aan. Kelder uitgraven, pizza oven bouwen tot aan auto's sleutelen toe. Die avond brengt hij mij thuis.
Donderdag 3 november ben ik op de boerderij. Half 8 in de ochtend luister ik naar een kerkdienst van onze gemeente uit Nederland. Het is dankdag. En dat hebben we ook: alle reden om te danken. Na het ontbijt ga ik aan de slag om alle foto's op de harde schijf te zetten en alle apparatuur op te laden. Smiddags komt Max weer en Aletta stelt voor om naar de swingbridge te gaan. Neem je camera maar mee Jona, zegt ze. Nou dat was een goed idee. Binnen een half uur zijn we tussen de heuvels verdwenen en rijden langs een rivier naar de brug. Een mooi uitzicht op grote hoogte. Tja we kunnen het natuurlijk weer niet laten om de brug uit te proberen hè :-) Bewegen kan die wel. En wij ook wel. Nadat we hier een lekker spel verstoppertje hebben gespeeld in het mooie natuurgebied, ga ik samen met Max nog wat klimmen door het bos. Veel te snel moeten we terug naar het dorp wat nou ook weer geen straf is want opnieuw heb ik een diner bij een gezin. Een leuk gezin! Zo correct, gemoedelijk. Een jong gezin. Johanna is de oudste, Alisha de tweede en is 9 jaar, met de jongens Anthony, Reuben en Boaz. Bij binnenkomst word ik vriendelijk ontvangen door Arie en Aline. Leuk initiatief is dat, de kinderen wisselen een paar keer per jaar video's uit met de neefjes en nichtjes uit Nederland. Moeders bakt gebakken aardappels, een stoofpotje en een spinazie quiz. Lekker! Nou, wanneer ik vertel dat ik na het eten wat foto's zal laten zien van mijn familie en de reis weten ze niet hoe snel ze bij mij komen. Echter, het is voor hen al snel bedtijd en praten met Arie en Aline over hun komst in Nieuw-Zeeland. Arie was Maritiem Officier op een zeeschip en heeft hier zijn vaste plaats gevonden en werkt bij John Deerne, tractors. Aline heeft grootouders die naar Nieuw-Zeeland zijn geëmigreerd en haar vader heeft een vrouw uit Nederland gehaald. Ondanks zijn jonge leeftijd heeft Arie het ambt van diaken mogen vervullen. Arie straalt ook iets van rust uit. Tegenwoordig proberen zij gasten zover als mogelijk is onder te brengen bij een gezin, soort van eerste contactpersoon. Na hen hartelijk te hebben bedankt, brengt Arie mij thuis.
Vrijdag, een combinatie van melken, op de boerderij helpen (jaa ik wordt al een echte boer zo :-) ), en in het dorp bij een schelpbewerkings bedrijf gekeken. Van de typische Nieuw-Zeelandse schelpen worden diverse souvenirs gemaakt, hoewel de schelp opzich al een kunstwerk is. Helemaal wanneer de kalk op de bovenkant eraf wordt geslepen en in de olie wordt gezet. Thuis ook eens uitproberen :-) Die avond laat ik Dirk en Aletta de foto's zien van Australië. Super gezellig met appeltaart en al, hoewel ze het natuurlijk niet konden laten te vertellen hoe mooi Nieuw-Zeeland dan wel niet is :-) Ik word nog laat gebeld door Wijnand.
En dat heeft alles te maken met zaterdag. Al eerder heb ik meerdere gesprekken zo gehad over de regels hier en het valt op dat het hier relaxter is. Leren auto rijden mag je doen bij je ouders. De wegen zijn hier veelal 100km banen, daar we bij sommige in Nederland liever een 60km weg van maken. En wat te denken van de wapens? Iedere boer en heel wat (boeren)jongeren hebben een jachtgeweer. Het scheelt natuurlijk wel dat er veel minder bevolking is op een groter land. Wijnand en zijn broers Floris, Rutger en Sander, oomzeggers van Dirk en Aletta, gaan regelmatig een hert schieten. Er is zekers genoeg wild hier. Oprecht werd er nog gekeken of we nog deze zaterdag konden jagen, maar dat lukte uiteindelijk niet. Niettemin, ik mag mee: even de auto's uittesten, even 4wheeldriven. Nou dat hebben we geweten! Samen met nog een truck door de meest modderige paden rijden, een gave track midden in de natuur. Dwars door smal aangelegde paden sturen en lekker vast komen zitten in de dikke modder en dan met de een de ander eruit slepen. En dan gewoon nog een keer proberen hè! Dat was wel wat. De auto wordt er heus niet schoner van, takken schuren langs de wagen, maar he, daarvoor heb je ook zo'n truck. Nog even naar het uitkijkpunt waarbij we tot de oceaan toe kunnen kijken vanwege het mooie weer, om vervolgens naar familie Visser te rijden. Wijnand viert deze avond zijn verjaardag met een bbq en Dirk en Aletta hopen dan tegen de avond te komen. Met 8 kinderen is het een gezellige maaltijd. Uiteraard zelfgebakken brood, geitenkaas van eigen geit en de jam, honing en pindakaas lijken ook al eigen producten. Ha, jagen zat er niet in, even schieten kunnen we wel. Met twee jachtgeweren karren de vier broers en ik naar een weiland met een dijk. Een papiertje met als afbeelding van een schietschijf, paar blokken en twee flesjes water is het target. Mooi om te zien hoe fanatiek de jongens zijn. 1 jachtgeweer is net aangeschaft, deze wordt telkens beter afgesteld en schoongemaakt. Of ik eens wil proberen? Ja graag! Gelukkig dat ze nog een tafel, stoel en jassen hebben meegenomen, stil houden alleen al is een kunst. Nou, flesje blijft staan. Nieuwe kans en die pakt ie wel heel mooi. Grappig wanneer we het flesje opzoeken zien wij opvallend genoeg twee kogelgaten. En na enig denkwerk zijn we eruit, de eerste was bovenin er dwars door heen gegaan zonder het flesje te laten springen. Mag ik dit trouwens wel doen? Ik die nog geen eens een vlieg dood. Hm, ik denk dan ook dat je het in het geheel moet zien dat het hier geen Nederland is. Het is hier zo gewoon een hert op een correcte wijze te schieten aangezien er veel wild is. Tja, wat is dan nog het verschil tussen een koe, varken of een hert? Dat het echt goed vlees is, dat merk ik tijdens de bbq. Het hele gezin helpt mee met de voorbereidingen treffen of melken de koeien. Daar verteld vader Otto meer over zijn komst naar Nieuw-Zeeland en zien we Floris aan het lassen voor zijn trailer. Hij wil als zzp'er aan de slag om bij boeren de koeien te slachten, en, voor de botten, honden fokken. Het is een leuk gezin, zo eenvoudig, men helpt elkaar en iedereen helpt van kindsaf mee met diverse taken en worden al vroeg gestimuleerd zelf te klussen. De bbq later was gezellig! Op tijd vertrekken we naar huis. De laatste (zon)dag in Carterton breekt aan.
Maandagochtend is het weer fijn wakker worden. Het uitzicht zo vanuit mijn slaapkamer over de farm blijft genieten. Ik help deze ochtend weer mee met het melken en kalfjes voeren. Het ontbijt is natuurlijk weer pap. Met het Bijbel lezen lezen wij smorgens uit 1 Koningen, smiddags uit de Psalmen en zingen een bijbehorende psalm en savonds uit Spreuken met Matthew Henry. Dirk denkt met het bidden na het eten regelmatig aan anderen, wat fijn en juist ook belangrijk is. We drinken koffie en ik maak mezelf klaar om bij familie Van der Put te gaan werken. Net voor Greytown dropt Dirk mij af en ontmoeten Theo. Zo'n 25 a 30 stapels met kratjes bloembollen staan gereed om aangepakt te worden. We maken een handige werkplaats aan de tafel achterin de kas. Bosje gedroogde bloemen op tafel, steel van de bol afhalen en aan de onderkant de wortels door het puntje eruit te wippen. Grappig werk! Relaxt om zo bezig te zijn! Als Theo trek krijgt, gaan we naar het huis toe voor de lunch. De bloemen die zojuist zijn gesneden, worden achterop de pickup gezet en in de koelcontainer gebracht. Na de lunch ga ik weer verder met bloembollen pellen en Theo en Anne-Marie met het knippen van de bloemen. Gezelligheid kennen we wel, ondanks de afstand kunnen toch kletsen en na de lunch gaat de autoradio voluit aan en zingt het Urker mannenkoor mooie liederen. Om half 4 ontmoeten gaan we opnieuw naar huis om te drinken en ontmoeten we Elza en Rosanne. Of ik het recept weet van de stroopwafels? Haha das een mooie vraag. Nee, hooguit kan ik wat foto's laten zien die ook online over mijn werk te vinden zijn. Nog even doorwerken om vervolgens rond zes uur door Anne-Marie thuis gebracht te worden. Of ik morgen weer kom? Ja leuk!
En zo gebeurt het dat ik de volgende dag vroeg wordt opgehaald om vervolgens weer te pellen. Hm, mijn nagels worden er niet beter van. Geeft niet. Hè, jammer. De auto wordt meegenomen door Elza. Straks even op zoek naar een andere oplossing. Die vinden we in de vorm van een radio met cd speler. Eigenlijk weinig bijzonders deze dag. Op dinsdag is het meestal met knippen wat rustiger en daarom doen we smiddags met z'n drieën buiten de bollen pellen. Het is zelfs zo lekker dat we in de schaduw onder een pallet werken, welke boven ons hoofd hangt in de vorken van de tractor. Half een lunch, half vier koffie drinken. Dan is moeders thuis vanuit haar werk als lerares. Half 6 rijden we naar huis toe. Aletta is nog bezig met eten klaarmaken en ik spring daarom even bij Dirk achterop om te kijken bij de buurman die bezig is met inkuilen. Drie loonwerkers zorgen dat het gemaaide gras bij de buurman komt die het met zijn tractor op een nette stapel probeert te krijgen. Beetje aanstampen door er over heen te rijden. Morgen zal het gaan regenen, ze moeten nog even aanpoten. Dan kan vanavond nog het zeil en de autobanden erop. Dirk vertelt graag over zijn werk. Thuis gekomen laat hij zijn administratie zien en geeft er uitleg bij. Het fokprogramma, melkwaarden, grasmanagement; wow, het is echt meer dan boer zijn. Dirk kent trouwens zijn koeien een voor een en vaak met hun persoonlijke eigenschappen en problemen. Is dat nu niet een echte boer? We eten als prak boerenkool en yoghurt met bessensap.
Het is woensdag, nog een kleine week en ik hoop naar het Zuidereiland te gaan. Het gaat zo snel. Kwart voor 7 wordt ik opgehaald. Relaxt weer werken en bloembollen pellen. Voorzichtig, aandachtig en toch lekker doorgaan. Nee, alle stapels krijg ik niet af. Er staat genoeg om een kas mee vol te krijgen. Omdat de Anconas zijn gedaan krijgen we andere kleuren en daardoor andere bollen. Een mesje helpt om deze lastige wortels te verwijderen. Nog voorzichtiger doen. Wondjes zijn schadelijk. Haha, bij het koffie drinken vertellen we hoe wij de muis hebben gevangen die tijdens de lunch zich liet zien. Dat was wel grappig overigens: Theo was druk bezig wat uit te leggen aan mij, ziet Anne-Marie een muis lopen. Theo, een muis! Maare, uhm, vertel rustig verder hoor. Nou nee, de koelkast ging van z'n plaats evenals de oven. We nemen een vertel cd mee van Kassie uit de Jordaan. Lekker Hollands zo 18600 km ver weg :-) We ruimen op tijd op, kratten worden weggebracht en we rijden mee op de pallets. Leuk uitzicht zo wanneer Theo de pallet omhoog brengt met de tractor. De jonge dames worden erbij gehaald, maken een groepsfoto en Anne-Marie brengt mij bij de familie Aperloo. Ik werd al eerder hartelijk uitgenodigd voor het diner. Nederlanders die jaren geleden zijn geëmigreerd, zelf het huis hebben gebouwd en zo een nieuw eigen plaats hebben gevonden. Zoon Timo en dochter Maria wonen nog thuis, de andere 5 zussen studeren en werken ergens anders en komen geregeld even thuis zoals Rosa. Bijzonder om hier te zijn. Al het eten wordt zelf verbouwd. Vaders werkt bij een kachel onderneming maar heeft daarnaast een hobbyboerderij. Aantal koeien voor de melk, boter en kaas, 7 varkens en meerdere biggen, veel kippen en moeders heeft een grote groentetuin in een kas. Allerlei groenten en fruit wordt hier geteeld. Sterker nog, er wordt zelf graan gemalen om zelf brood te bakken. Dat brood bakken gebeurt hier in veel gezinnen. Vader pakt allerlei projectjes aan. Kelder uitgraven, pizza oven bouwen tot aan auto's sleutelen toe. Die avond brengt hij mij thuis.
Donderdag 3 november ben ik op de boerderij. Half 8 in de ochtend luister ik naar een kerkdienst van onze gemeente uit Nederland. Het is dankdag. En dat hebben we ook: alle reden om te danken. Na het ontbijt ga ik aan de slag om alle foto's op de harde schijf te zetten en alle apparatuur op te laden. Smiddags komt Max weer en Aletta stelt voor om naar de swingbridge te gaan. Neem je camera maar mee Jona, zegt ze. Nou dat was een goed idee. Binnen een half uur zijn we tussen de heuvels verdwenen en rijden langs een rivier naar de brug. Een mooi uitzicht op grote hoogte. Tja we kunnen het natuurlijk weer niet laten om de brug uit te proberen hè :-) Bewegen kan die wel. En wij ook wel. Nadat we hier een lekker spel verstoppertje hebben gespeeld in het mooie natuurgebied, ga ik samen met Max nog wat klimmen door het bos. Veel te snel moeten we terug naar het dorp wat nou ook weer geen straf is want opnieuw heb ik een diner bij een gezin. Een leuk gezin! Zo correct, gemoedelijk. Een jong gezin. Johanna is de oudste, Alisha de tweede en is 9 jaar, met de jongens Anthony, Reuben en Boaz. Bij binnenkomst word ik vriendelijk ontvangen door Arie en Aline. Leuk initiatief is dat, de kinderen wisselen een paar keer per jaar video's uit met de neefjes en nichtjes uit Nederland. Moeders bakt gebakken aardappels, een stoofpotje en een spinazie quiz. Lekker! Nou, wanneer ik vertel dat ik na het eten wat foto's zal laten zien van mijn familie en de reis weten ze niet hoe snel ze bij mij komen. Echter, het is voor hen al snel bedtijd en praten met Arie en Aline over hun komst in Nieuw-Zeeland. Arie was Maritiem Officier op een zeeschip en heeft hier zijn vaste plaats gevonden en werkt bij John Deerne, tractors. Aline heeft grootouders die naar Nieuw-Zeeland zijn geëmigreerd en haar vader heeft een vrouw uit Nederland gehaald. Ondanks zijn jonge leeftijd heeft Arie het ambt van diaken mogen vervullen. Arie straalt ook iets van rust uit. Tegenwoordig proberen zij gasten zover als mogelijk is onder te brengen bij een gezin, soort van eerste contactpersoon. Na hen hartelijk te hebben bedankt, brengt Arie mij thuis.
Vrijdag, een combinatie van melken, op de boerderij helpen (jaa ik wordt al een echte boer zo :-) ), en in het dorp bij een schelpbewerkings bedrijf gekeken. Van de typische Nieuw-Zeelandse schelpen worden diverse souvenirs gemaakt, hoewel de schelp opzich al een kunstwerk is. Helemaal wanneer de kalk op de bovenkant eraf wordt geslepen en in de olie wordt gezet. Thuis ook eens uitproberen :-) Die avond laat ik Dirk en Aletta de foto's zien van Australië. Super gezellig met appeltaart en al, hoewel ze het natuurlijk niet konden laten te vertellen hoe mooi Nieuw-Zeeland dan wel niet is :-) Ik word nog laat gebeld door Wijnand.
En dat heeft alles te maken met zaterdag. Al eerder heb ik meerdere gesprekken zo gehad over de regels hier en het valt op dat het hier relaxter is. Leren auto rijden mag je doen bij je ouders. De wegen zijn hier veelal 100km banen, daar we bij sommige in Nederland liever een 60km weg van maken. En wat te denken van de wapens? Iedere boer en heel wat (boeren)jongeren hebben een jachtgeweer. Het scheelt natuurlijk wel dat er veel minder bevolking is op een groter land. Wijnand en zijn broers Floris, Rutger en Sander, oomzeggers van Dirk en Aletta, gaan regelmatig een hert schieten. Er is zekers genoeg wild hier. Oprecht werd er nog gekeken of we nog deze zaterdag konden jagen, maar dat lukte uiteindelijk niet. Niettemin, ik mag mee: even de auto's uittesten, even 4wheeldriven. Nou dat hebben we geweten! Samen met nog een truck door de meest modderige paden rijden, een gave track midden in de natuur. Dwars door smal aangelegde paden sturen en lekker vast komen zitten in de dikke modder en dan met de een de ander eruit slepen. En dan gewoon nog een keer proberen hè! Dat was wel wat. De auto wordt er heus niet schoner van, takken schuren langs de wagen, maar he, daarvoor heb je ook zo'n truck. Nog even naar het uitkijkpunt waarbij we tot de oceaan toe kunnen kijken vanwege het mooie weer, om vervolgens naar familie Visser te rijden. Wijnand viert deze avond zijn verjaardag met een bbq en Dirk en Aletta hopen dan tegen de avond te komen. Met 8 kinderen is het een gezellige maaltijd. Uiteraard zelfgebakken brood, geitenkaas van eigen geit en de jam, honing en pindakaas lijken ook al eigen producten. Ha, jagen zat er niet in, even schieten kunnen we wel. Met twee jachtgeweren karren de vier broers en ik naar een weiland met een dijk. Een papiertje met als afbeelding van een schietschijf, paar blokken en twee flesjes water is het target. Mooi om te zien hoe fanatiek de jongens zijn. 1 jachtgeweer is net aangeschaft, deze wordt telkens beter afgesteld en schoongemaakt. Of ik eens wil proberen? Ja graag! Gelukkig dat ze nog een tafel, stoel en jassen hebben meegenomen, stil houden alleen al is een kunst. Nou, flesje blijft staan. Nieuwe kans en die pakt ie wel heel mooi. Grappig wanneer we het flesje opzoeken zien wij opvallend genoeg twee kogelgaten. En na enig denkwerk zijn we eruit, de eerste was bovenin er dwars door heen gegaan zonder het flesje te laten springen. Mag ik dit trouwens wel doen? Ik die nog geen eens een vlieg dood. Hm, ik denk dan ook dat je het in het geheel moet zien dat het hier geen Nederland is. Het is hier zo gewoon een hert op een correcte wijze te schieten aangezien er veel wild is. Tja, wat is dan nog het verschil tussen een koe, varken of een hert? Dat het echt goed vlees is, dat merk ik tijdens de bbq. Het hele gezin helpt mee met de voorbereidingen treffen of melken de koeien. Daar verteld vader Otto meer over zijn komst naar Nieuw-Zeeland en zien we Floris aan het lassen voor zijn trailer. Hij wil als zzp'er aan de slag om bij boeren de koeien te slachten, en, voor de botten, honden fokken. Het is een leuk gezin, zo eenvoudig, men helpt elkaar en iedereen helpt van kindsaf mee met diverse taken en worden al vroeg gestimuleerd zelf te klussen. De bbq later was gezellig! Op tijd vertrekken we naar huis. De laatste (zon)dag in Carterton breekt aan.
