Uluru
2 oktober 2016 - Uluru-kata Tjuta National Park, Australië
Stipt half zes in de morgen parkeert de gids het busje voor het hostel. Inladen, instappen en rijden. 21 deelnemers, van allerlei nationaliteiten (oa Australië, Zuid-Korea, Zwitserland, Duitsland, Chilli, China, Israël) Een leuk gevarieerd gezelschap, meerendeel zo rond de 25 jaar, zowel alleen reizend, als met z'n tweeën of met m'n vieren als gezin, de Zuid-Koreaanse family. Een gids die lette op de veiligheid, water meenemen was belangrijk, en ook of je hem wel begreep :-) ik één keer heel duidelijk niet... Afijn, een pittige dag beloofde het te worden. Een rit van 400 km en een stevige wandeling. De lunch in de vorm van een broodje kregen we toen we bijna op bestemming waren. Wauw! Wat is dat enorm gaaf. Veel schrijven over de natuur kan ik niet, fotos zeggen nu soms toch iets meer dan een heel verhaal. Zo enorm mooi hoe alles is gemaakt. Stop maar even met lezen en ga eens eerst de foto's bekijken wil ik haast zeggen. Zo'n 4 uur later de bus weer ingesprongen en naar onze slaapplaats gereden. Onderweg gingen de typische Australische swags van de aanhanger af, busje in, bossen takken op de aanhanger en verder. Heel in de verte zagen we de Uluru al verschijnen, even zo de zonsondergang gezien. Ehm 7 a 8 uur savonds denk ik kwamen we aan, een vaste slaapplek midden in het natuur. Vuur opstoken en eten klaarmaken. Ervaring rijker dat al het eten simpel op het kampvuur werd bereid. Haha Jona ging samen met mama koken, onze Zuid-Koreaanse moeder. Genieten zo. Die eenvoud in de natuur, met anderen praten, sterren kijken die zo veel in getal waren. Ja wil je sterren zien ga maar naar Australië.
Een koude nacht, half aan het vriezen, maar uitgerust werden we wakker. 5 uur denk ik, half zes in de bus en een flink uur rijden naar een kamp dichtbij het Nationaal park waar de Uluru zich bevindt. In dit kamp hopen we de 2e nacht door te brengen. Eerst een warme douche, lekker ontbijt en rustig naar het Nationaal park gereden. Daar het gisteren een pittige dag was, konden we het vandaag relaxter aandoen. Eigenlijk met de Kata Tjuta hetzelfde. Wat moet ik zeggen daar de foto's de woorden ver overtreffen? Nou de lunch werd wraps met sla, mais, kip, tomaten, bieten en tonijn -zelfbediening- en we kregen gelegenheid om het kenniscentrum bij de Uluru te bezoeken. O, een half uur werd er gezegd? Eh niet begrepen. Vertaalproblemen denk ik zo :-) Waar is busie gebleven? Jep, onze gids Donk heeft maar alvast de anderen gedropt. Onze toffe gozer Fred had me buiten gevonden en werden we opgehaald door Donk. Oe die moest zich even laten gaan, was niet blij, maar echter boos kon ie niet blijven... Je bent een goede jongen, alleen even een halfuurtje niet :-) ja zeg, eigenlijk was een half uur voor het interessante Aboriginal centrum over de Uluru ook dik te weinig, haha. Mama, papa, hier hebben jullie Jona jullie nieuwe zoon. Handen vast en zo werd ik onderdeel van onze Zuid-Koreaanse family. Dikke pret natuurlijk toen ik ontdekte dat ik een jaar ouder was dan Min Kyung Cho, sister. Enne, dat ik te laat was kreeg ik nog regelmatig eventjes te horen, dat was Donk. Dutch boy, 5 minuts for the toilet. Oh, is 20 minuten ook goed? Bij de Uluru hebben we meer uitleg gehad van Donk, en een kleine wandeling gemaakt. De grote stond voor morgen gepland. Busje in op weg naar de plek om de zonsondergang met zicht op de Uluru mee te maken. Donk even heerlijk geholpen met eten klaar maken en met elkaar samen opgesmikkeld. Groenten, noodels, kip en chilisaus, dat was vooral voor onze Chinese dames een verrassing. Mooie momenten zo. Naar het kamp waar we een chille avond hadden. Beetje praten, Uno ed en slapen. Opnieuw de meest prachtige sterren gezien, heldere vallende sterren evenzo.
Tien voor 5 de wekker en weer richting de Uluru. Daar hebben we ontbeten en uiteraard vele (groeps)foto's werden gemaakt. Even serieus, zo mooi deze vakantie! Een stevige wandeling rond de Uluru hebben we vervolgens gemaakt. Een gezellige wandeling van ruim 2 uur waarbij we veel kletsten. Nee, het idee dat het een simpele rots is mag je wel vergeten. Van een afstand is deze, voor de Aboriginals heilige plek, niet meer dan een grote steen, van dichtbij is die enorm indrukwekkend. Naar het vliegveld om van een groot aantal deelnemers afscheid te nemen, en op weg terug naar Alice Springs. Een tussenstop om te tanken en een hap te eten. Beroemd is hier de specifieke Aboriginalse symbolen en tekenkunst. Moet dan een beetje denken aan het stippelwerk van Staphorst :-) Meerdere ateliers zijn hier in de outback gevestigd. Weet ook niet wat de meeste doen voor de kost. In Alice Springs zie je meerdere gewoon rondhangen, niet zwerven, nou ja misschien beetje dan. In ieder geval worden ze tegenwoordig veel beter gerespecteerd dan vroeger met name door de grootste daad van de Australische regering door het Nationaal park van de Uluru terug te geven aan hen.
In Alice Springs lekker gedoucht, boodschappen gedaan en savonds hadden we een afsluitend etentje...
Een koude nacht, half aan het vriezen, maar uitgerust werden we wakker. 5 uur denk ik, half zes in de bus en een flink uur rijden naar een kamp dichtbij het Nationaal park waar de Uluru zich bevindt. In dit kamp hopen we de 2e nacht door te brengen. Eerst een warme douche, lekker ontbijt en rustig naar het Nationaal park gereden. Daar het gisteren een pittige dag was, konden we het vandaag relaxter aandoen. Eigenlijk met de Kata Tjuta hetzelfde. Wat moet ik zeggen daar de foto's de woorden ver overtreffen? Nou de lunch werd wraps met sla, mais, kip, tomaten, bieten en tonijn -zelfbediening- en we kregen gelegenheid om het kenniscentrum bij de Uluru te bezoeken. O, een half uur werd er gezegd? Eh niet begrepen. Vertaalproblemen denk ik zo :-) Waar is busie gebleven? Jep, onze gids Donk heeft maar alvast de anderen gedropt. Onze toffe gozer Fred had me buiten gevonden en werden we opgehaald door Donk. Oe die moest zich even laten gaan, was niet blij, maar echter boos kon ie niet blijven... Je bent een goede jongen, alleen even een halfuurtje niet :-) ja zeg, eigenlijk was een half uur voor het interessante Aboriginal centrum over de Uluru ook dik te weinig, haha. Mama, papa, hier hebben jullie Jona jullie nieuwe zoon. Handen vast en zo werd ik onderdeel van onze Zuid-Koreaanse family. Dikke pret natuurlijk toen ik ontdekte dat ik een jaar ouder was dan Min Kyung Cho, sister. Enne, dat ik te laat was kreeg ik nog regelmatig eventjes te horen, dat was Donk. Dutch boy, 5 minuts for the toilet. Oh, is 20 minuten ook goed? Bij de Uluru hebben we meer uitleg gehad van Donk, en een kleine wandeling gemaakt. De grote stond voor morgen gepland. Busje in op weg naar de plek om de zonsondergang met zicht op de Uluru mee te maken. Donk even heerlijk geholpen met eten klaar maken en met elkaar samen opgesmikkeld. Groenten, noodels, kip en chilisaus, dat was vooral voor onze Chinese dames een verrassing. Mooie momenten zo. Naar het kamp waar we een chille avond hadden. Beetje praten, Uno ed en slapen. Opnieuw de meest prachtige sterren gezien, heldere vallende sterren evenzo.
Tien voor 5 de wekker en weer richting de Uluru. Daar hebben we ontbeten en uiteraard vele (groeps)foto's werden gemaakt. Even serieus, zo mooi deze vakantie! Een stevige wandeling rond de Uluru hebben we vervolgens gemaakt. Een gezellige wandeling van ruim 2 uur waarbij we veel kletsten. Nee, het idee dat het een simpele rots is mag je wel vergeten. Van een afstand is deze, voor de Aboriginals heilige plek, niet meer dan een grote steen, van dichtbij is die enorm indrukwekkend. Naar het vliegveld om van een groot aantal deelnemers afscheid te nemen, en op weg terug naar Alice Springs. Een tussenstop om te tanken en een hap te eten. Beroemd is hier de specifieke Aboriginalse symbolen en tekenkunst. Moet dan een beetje denken aan het stippelwerk van Staphorst :-) Meerdere ateliers zijn hier in de outback gevestigd. Weet ook niet wat de meeste doen voor de kost. In Alice Springs zie je meerdere gewoon rondhangen, niet zwerven, nou ja misschien beetje dan. In ieder geval worden ze tegenwoordig veel beter gerespecteerd dan vroeger met name door de grootste daad van de Australische regering door het Nationaal park van de Uluru terug te geven aan hen.
In Alice Springs lekker gedoucht, boodschappen gedaan en savonds hadden we een afsluitend etentje...
